“Qardaşım terrorçu deyildi; Öz cəngəllik qanunları ilə idarəçilik edən məmurları cəzalandırın”

Ötən il dekabrın 22-də 14 saylı Cəzaçəkmə Müəssisəsində öldürülən məhkum Elşad Babayevin bacısı Simuzər Babayeva ölkə başçısına müraciət edib. O, müraciəti həm də anasının adından etdiyini yazır.

S.Babayeva ölkə başçısından “insanları özbaşına tətbiq etdikləri qanunla cəzalandıran, onlara işgəncə verən, haqq-hüquqlarını heçə sayan, öz cəngəllik qanunları ilə idarəçilik edən məmurları” cəzalandırmağı xahiş edir. Bildirir ki, əks təqdirdə, bu hadisələrin təkrarlanmayacağının qarantiyası yoxdur.

Müraciətdə daha sonra yazılır:
 
 “Qardaşım Elşad Babayev 22 dekabr 2014-cü ildə 14 saylı Cəzaçəkmə Müəssəsində öldü. Müəssisədən mənə zəng edib bildirdilər ki, qardaşımın meyiti Qaradağ rayonu, Lökbatan qəsəbəsi, 19 nömrəli xəstəxananın morqundadır. Xəbəri aldıqdan sonra dərhal xəstəxananın morquna yollandım və gördüklərim mənə ölüm xəbərindən daha ağır təsir etdi. Qardaşımın bütün bədəni, əlləri, qolları, ayaqları, başı, üzü ağır zədələr, amansız döyülməkdən yaranmış qançır izləri, yanığa bənzər yaralar içində idi. O gün, o soyuq morqda qardaşımı o vəziyyətdə görmək məni bir insan, bir bacı kimi dərindən yaraladı. Qardaşıma ağır işgəncəni verənlər, onu bu vəziyyətə salacaq qədər amansız vəhşiliklə dəyənəkləyib, ölümünə səbəb olanlar təəssüf ki, mənim öz millətimdən idi. Ölkəmdə, vətənimdə bunca qəddar vəzifəli məmurun, dövlət qulluqçusunun olması məni dərindən məyus etdi.

Elşad terrorçu, vətən xaini, cinayətkar deyildi. O, səhv etmişdi və məhkəmə qaydasında ona 1 il 2 ay azadlıqdan məhrumetmə cəzası vermişdilər. Özü də məhkəməsində səhv etdiyini və idmançı olaraq, 234.1-ci maddə ilə məhkəmə qarşısında dayanmasını özünə bağışlamadığını demişdi. O gecə qardaşımın işgəncəyə məruz qalmış bədəninin şəkillərini telefonumla çəkdim və sonra çox gec olmasına baxmayaraq, 14 saylı Cəzaçəkmə Müəssəsinə yollandım. Lakin məni rəisin yanına buraxmadılar. İçəridə generalların iclas etdiyini söylədilər. Bir az keçdikdən sonra həmin general digər işçilər ilə çıxışa doğru gəldilər və mənim suallarımı cavabsız qoyub, heç bir məlumat verə bilməyəcəklərini etinasızca bildirdilər. Daha sonra özünü Qaradağ Rayon Prokurorluğunun müstəntiqi kimi təqdim edən Eyyub Bəşirov mənə qardaşımın məhbuslar tərəfindən döyülmədiyini, intihar etmədiyini dedi. Hətta həmin gün səhər məhbusların qardaşımın ölümünə etiraz olaraq, qiyama qalxdıqlarını da bildirdi.
 
Qardaşımı dəfn etdikdən sonra, dekabrın 29-da ədliyyə nazirinin müavini Mədət Quliyevin yanına getdim və qardaşımın ölümünə yol açmış bədənindəki ağır xəsarətlərin səbəbini soruşdum. Penitensiar Xidmətin rəisi Mədət Quliyev mənə hadisənin dekabrın 13-də baş verdiyini söylədi. Onun söylədiyinə görə, Elşad 13 dekabrda əlində çay ilə müəssəsinin daxilində "sançast" deyilən bir yerə keçmək istəyib və nəzarətçilər buna əngəl olublar və guya Elşad onların əmrlərinə tabe olmayıb. Əlindəki çayı nəzarətçilərin üstünə atıb, itaətsizlik göstərib. Bu səbəbdən də həbsxananın daxili cəza metodları ilə cəzalanıb. Mən xidmət rəisinə sual verdim. Soruşdum ki, Azərbaycan qanunlarında bu cür ağır işgəncələr verməni, bu şəkildə vəhşicəsinə döyməni sanksiyalaşdıran bir maddə varmı? Xidmət rəisi dedi ki, qanunda müəyyən rezin dəyənək uyğulama cəzasına icazə var. Ona dedim ki, qardaşıma tətbiq edilən cəza vəhşilikdir! Bu, özbaşına, vəzifədən sui-istifadə edərək, qanunları heçə sayan şəxsin cəza metodudur. O müəssisə dövlət müəssisəsidir. Dövlətimiz demokratik, hüquqi dövlətdir və hər qanun pozuntusu qanun çərçivəsində, hüquqi şəkildə əksini tapmalıdır. Ədliyyə, prokurorluq, məhkəmə bunun üçündür.

Mən xidmət rəisinə müəssisə rəhbərliyinin rüşvətxorluğundan, özbaşınalığından müəssisədə var olan rüşvət otağından, müəssisə işçilərinin kobud rəftarından danışdım. Çünki dəfələrlə müəssisədə qardaşımın ziyarətinə gedəndə bunların şahidi olmuşdum. Mədət Quliyev mənə söz verdi ki, bu söylədiklərimi, etiraz və ricalarımı diqqətə alıb, tədbir görəcək. Lakin aradan xeyli zaman keçməsinə baxmayaraq, heç bir nəticə görmədim. Qardaşımın qapalı dövlət müəssisəsində öldüyü məlumdur. O gün növbədə olan nəzarətçilər, rejim rəisləri məlumdur. Hər yer nəzarət kameraları ilə izlənilir və yaddaşa işlənir. Mən xidmət rəisinə mətbuatda 5 nəfərin adının hallandığını söylədim və onların adlarını dedim. O isə mənə onda 3 nəfər haqda məlumat olduğunu bildirdi.

İkinci zərbəni qardaşımın ölüm səbəbi ilə bağlı yazılı həkim rəyini alanda yaşadım. Mən bu rəylə tamamilə razılaşmadığımı bildirdim. Etiraz etdim. Həkimin yazdığı cəfəngiyata özü belə, inanmaqda çətinlik çəkən, günahkar görünümlü üz ifadəsi, təşvişli baxışları və kağızı mənə verərkən titrəyən əlləri yadımdan çıxmaz. Həkimdən soruşdum: Bəs qardaşımın bədənindəki ciddi zədələri, xəsarətləri görmədinizmi? Həkim mənə qardaşımın ölümünün Allahın işi, qisməti olduğunu dedi. Kağızda qardaşımın kəskin ürək çatışmazlığından öldüyü yazılmışdı. Qardaşım heç vaxt ürəyindən, nə də bir başqa yerindən şikayəti olmamışdı.
 
Dekabrın 22-də qardaşımın ölümünə etiraz edən dustaqları, dekabrın 26-da gecə saatlarında müəssisəyə gətirilən xususi təyinatlılar tərəfindən amansızcasına döyülüblər. 11 nəfər sağlam məhkumu “tibbzon”a köçürüblər. Bu haqda həmin Cəzaçəkmə Müəssisəsində cəza çəkib, əfv fərmanıyla azadlığa buraxılan Qurban Məmmədov ətraflı danışıb. O, qardaşımın orda vəhşicəsinə döyülüb, öldürüldüyü faktını təsdiqləyib. Lakin aradan xeyli vaxt keçməsinə baxmayaraq, əliqanlı, özbaşına məmurlardan heç birisi məsuliyyətə cəlb olunmayıb. Biz zərərçəkmiş kimi tanınmamışıq. Mən istintaqın bu yöndə gedişi və həkimin saxta rəyi ilə qətiyyən razılaşmıram. Qardaşımın ölümünə etiraz səslərini ucaldıb, qiyam edən dustaq yoldaşlarının içəridə bir neçə əşya, kompyüter qırdıqları, yararsız hala saldıqları üçün təcili müəssisədəcə məhkəmə keçirib, işləri artırılıb. Onları Qobustan Qapalı Həbsxanasına yolladılar. Cənab Prezident, görünür öldürülən qardaşımın, bir insanın həyatı o əşyalardan daha önəmsizdir, gərəksizdir.
 
Deyirlər ki, istintaq davam edir. Vuran bəlli, ölən bəlli, ortada da şahid, sübutlar var. Lakin nəticə yoxdur. Həkim rəyi isə cəfəngiyyatdır. Təsəvvür edin ki, bir insanın öldürülməsini, həm də xüsusi amansızlıqla öldürülməsini vəzifə səlahiyyətlərini aşma kimi qiymətləndiriblər. Mən bu işin ədalətli, qanunların tələb etdiyi kimi araşdırılmasını Sizdən Konstitusiyamızın qarantı kimi xahiş edirəm”.azadliq/