İmam Baqir (ə) Cabir ibn Cöfiyə tövsiyə edərkən belə buyurmudur:

اِعلَم بِأَنَّكَ لا تَكونُ لَنا وَلِيًّا حَتّى لَوِ اجتَمَعَ عَلَيكَ أهلُ مِصرِكَ وقالوا: «إنَّكَ رَجُلُ سَوءٍ» لَم يَحزُنكَ ذلِكَ، ولَو قالوا: «إنَّك رَجُلٌ صالِحٌ» لَم يَسُرَّكَ ذلِكَ، ولكِنِ اعرِض نَفسَكَ عَلى كِتابِ اللّه، فَإِن كُنتَ سالِكًا سَبيلَهُ، زاهِدًا في تَزهيدِهِ، راغِبًا في تَرغيبِهِ، خائِفًا مِن تَخويفِهِ فَاثبُت وأبشِر، فَإِنَّهُ لا يَضُرُّكَ ما قيلَ فيكَ، وإن كُنتَ مُبائِنًا لِلقُرآنِ فَماذَا الَّذي يَغُرُّكَ مِن نَفسِكَ؟!

“Bil, sən o vaxt bizim həqiqi dostlarımızdan sayılarsan ki, şəhərinizin bütün əhalisi bir yerə toplaşıb sənin pis adam olduğunu dedikdə kədərlənməyəsən, yaxşı adam olduğunu dedikdə də sevinməyəsən. Özünü Allahın kitabında ara; əgər Quran yolu yolçularından olsan, çəkindirdiklərindən üz döndərər, rəğbətləndirdiklərinə rəğbət göstərər və qorxutduqlarından qorxarsan. Bu yolda sabitqədəm ol və sənə müjdə olsun ki, artıq ardınca deyilənlər sənə zərər yetirməz. Əgər özünü Qurandan ayrı görürsənsə, onda özünü aldatmaqda məqsədin nədir?” (“Tuhəful-uqul”, səh.274.)

Maide.az – Maarif bölümü