قَطَعَ ظَهْرِي رَجُلَانِ مِنَ الدُّنْيَا: رَجُلٌ عَلِيمُ اللِّسَانِ فَاسِقٌ، وَ رَجُلٌ جَاهِلُ الْقَلْبِ نَاسِكٌ، هَذَا يَصُدُّ بِلِسَانِهِ عَنْ فِسْقِهِ، وَ هَذَا بِنُسُكِهِ عَنْ جَهْلِهِ ، فَاتَّقُوا الْفَاسِقَ مِنَ الْعُلَمَاءِ، وَ الْجَاهِلَ مِنَ الْمُتَعَبِّدِينَ، أُولَئِكَ فِتْنَةُ كُلِّ مَفْتُونٍ، فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلى الله عليه و آله) يَقُولُ: يَا عَلِيُّ، هَلَاكَ أُمَّتِي عَلَى يَدَيْ كُلِّ مُنَافِقٍ عَلِيمِ اللِّسَانِ

“Mənim belimi iki dünya əhli qırdı: Elmli danışan fasiq və qəlbi nadan olan abid. Birincisi öz (şirin və alimanə) danışığı ilə fisqini (günahını) örtür, digəri isə ibadəti ilə nadanlığını. Fasiq alim və nadan abiddən uzaq olun və bütün azğınların azğınlığının səbəbi onlardır. Peyğəmbərin (s) belə buyurduğunu eşitmişəm: Ey Əli, ümmətimin həlakı elmli danışan münafiqlərin əli ilə olacaqdır.”

 

“Əl-xisal”, Şeyx Səduq, c.1, səh.69, hədis 103.