İmam Rzadan (ə): Şiənin etiqadı

İmam Rzadan (ə): Şiənin etiqadı

Nəql olunur ki, xəlifə Məmun vəziri Fəzl ibn Səhl Zur-Rəyasəteyni müəyyən məsələlərə görə imam Rzanın (ə) yanına göndərmişdi. O, imam Rzaya (ə) dedi:

إنّي اُحِبُّ أن تَجمَعَ لي مِنَ الحَلالِ والحَرامِ والفَرائِضِ والسُّنَنِ، فَإِنَّكَ حُجَّةُ اللّهِ عَلى خَلقِهِ ومَعدِنُ العِلمِ.

“Bizə halal-haramların, vaciblərin, sünnə və qayda-qanunların hamısını verməyinizi istəyirəm. Çünki sən Allahın yer üzündə “höccət”i və elm mədənisən!”

فَدَعَا الرِّضا (ع) بِدَواةٍ وقِرطاسٍ وقالَ (ع) لِلفَضلِ: اُكتُب:

İmam Rza (ə) kağız-mürəkkəb istəyib Fəzlə buyurdu: Yaz:

بسم الله الرحمن الرحيم

حَسبُنا شَهادَةُ أن لا إلهَ إلاَّ اللّهُ، أحَدًا صَمَدًا، لَم يَتَّخِذ صاحِبَةً ولا وَلَدًا، قَيّومًا، سَميعًا بَصيرًا، قَوِيًّا قائِمًا، باقِيًا نورًا، عالِمًا لا يَجهَلُ، قادِرًا لا يَعجَزُ، غَنِيًّا لا يَحتاجُ، عَدلاً لا يَجورُ، خَلَقَ كُلَّ شَيءٍ، لَيسَ كَمِثلِهِ شَيءٌ، لا شِبهَ لَهُ ولا ضِدَّ ولا نِدَّ ولا كُفوَ.

وأنَّ مُحَمَّدًا عَبدُهُ ورَسولُهُ وأمينُهُ وصَفوَتُهُ مِن خَلقِهِ، سَيِّدُ المُرسَلينَ وخاتَمُ النَّبِيّينَ، وأفضَلُ العالَمينَ، لا نَبِيَّ بَعدَهُ، ولا تَبديلَ لِمِلَّتِهِ ولا تَغييرَ. وأنَّ جَميعَ ما جاءَ بِهِ مُحَمَّدٌ (ص) أنَّهُ هُوَ الحَقُّ المُبينُ، نُصَدِّقُ بِهِ وبِجَميعِ مَن مَضى قَبلَهُ مِن رُسُلِ اللّهِ وأنبِيائِهِ وحُجَجِهِ. ونُصَدِّقُ بِكِتابِهِ الصّادِقِ «لا يَأتيهِ الباطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ ولا مِن خَلفِهِ تَنزيلٌ مِن حَكيمٍ حَميدٍ».

وأنَّهُ كِتابُهُ المُهَيمِنُ عَلَى الكُتُبِ كُلِّها، وأنَّهُ حَقٌّ مِن فاتِحَتِهِ إلى خاتِمَتِهِ، نُؤمِنُ بِمُحكَمِهِ ومُتَشابِهِهِ، وخاصِّهِ وعامِّهِ، ووَعدِهِ ووَعيدِهِ، وناسِخِهِ ومَنسوخِهِ وأخبارِهِ، لا يَقدِرُ واحِدٌ مِنَ المَخلوقينَ أن يَأتِيَ بِمِثلِهِ.

وأنَّ الدَّليلَ والحُجَّةَ مِن بَعدِهِ عَلَى المُؤمِنينَ والقائِمَ بِاُمورِ المُسلِمينَ، والنّاطِقَ عَنِ القُرآنِ والعالِمَ بِأَحكامِهِ، أخوهُ وخَليفَتُهُ ووَصِيُّهُ والَّذي كانَ مِنهُ بِمَنزِلَةِ هارونَ مِن موسى: عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ×، أميرُالمُؤمِنينَ، وإمامُ المُتَّقينَ، وقائِدُ الغُرِّ المُحَجَّلينَ، يَعسوبُ المُؤمِنينَ، وأفضَلُ الوَصِيّينَ بَعدَ النَّبِيّينَ، وبَعدَهُ الحَسَنُ والحُسَينُ‘، واحِدًا بَعدَ واحِدٍ إلى يَومِنا هذا، عِترَةُ الرَّسولِ، وأعلَمُهُم بِالكِتابِ والسُّنَّةِ، وأعدَلُهُم بِالقَضِيَّةِ، وأولاهُم بِالإِمامَةِ في كُلِّ عَصرٍ وزَمانٍ، وأنَّهُمُ العُروَةُ الوُثقى، وأئِمَّةُ الهُدى، والحُجَّةُ عَلى أهلِ الدُّنيا، حَتّى يَرِثَ اللّهُ الأَرضَ ومَن عَلَيها وهُوَ خَيرُ الوارِثينَ. وأنَّ كُلَّ مَن خَالَفَهُم ضالٌّ مُضِلٌّ، تارِكٌ لِلحَقِّ والهُدى. وأنَّهُمُ المُعَبِّرونَ عَنِ القُرآنِ، النّاطِقونَ عَنِ الرَّسولِ بِالبَيانِ، مَن ماتَ لا يَعرِفُهُم ولا يَتَوَلاّهُم بِأَسمائِهِم وأسماءِ آبائِهِم ماتَ ميتَةً جاهِلِيَّةً.

“Bağışlayan və mehriban Allahın adı ilə!

Biz qəti şəhadət veririk ki, Allahdan başqa bir tanrı yoxdur, O, tək və ehtiyacsızdır; nə zövcəsi, nə də övladı vardır; zatən diri və əbədidir; eşidən və görəndir; qüdrətli və yenilməzdir; əbədi nurdur; bilmədiyi şey yoxdur; acizlik ona yaxın düşməz; ehtiyac duymayan sərvətlidir; qüdrəti ədalətini aşmaz; hər bir şeyin yaradanıdır; oxşarı yoxdur; nə ziddi, nə bənzəri, nə də tayı-barəbəri vardır.

Həqiqətən, Muhəmməd Onun bəndəsi və rəsulu, bəndələri içərisində seçilmiş əmanətdarı, rəsulların sərvəri və peyğəmbərlərin sonuncusudur. O, yaranmışların ən fəzilətlisidir və ondan sonra peyğəmbər gəlməyəcək. Gətirdiyi din nə unudular, nə də dəyişilər. Onun ərməğan gətirdiyi hər bir şey eyni haqdır. Biz Onun gətirdiklərinin hamısını təsdiq etməklə ilahi rəsulların, keçmiş peyğəmbərlərin və Allahın “dəlil”lərinin göndərildiyinə inanır və Onun müqəddəs kitabını da təsdiq edirik. “Ona nə qarşıdan, nə də arxadan batil yol tapa bilməz. O, yaradılış və şəriəti möhkəm, Özü isə bütün cəhətlərdən təriflənmiş (Allah) tərəfindən nazil edilmişdir.” (“Fussilət”, 42.)

Həqiqətən, Onun kitabı (Quran) bütün səmavi kitabların həqiqətini özündə ehtiva edir və ilk ayəsindən sonuna qədər tamamilə haqdır. “Möhkəm” və “mütəşabih”ləri, xüsusi və ümumiləri, müjdə və hədələri, “nasix” və “mənsux”ları və bütün xəbərlərinə iman gətirmişik və yaradılmışların heç biri onun mislini gətirməyə qadir deyildir.

Həqiqətən, ondan sonra möminlərin “höccət” və örnəyi, müsəlmanların rəhbəri, Quranın canlı natiqi və hökmlərinə vaqif olan şəxs onun qardaşı, canişin və vəsisi, ona Harunun Musaya nisbəti kimi olan Əmirəlmöminin Əli ibn Əbu Talibdir. O, təqvalıların imamı, alnıaçıq və üzüağ möminlərin öndəri, rəhbəri və peyğəmbərlərin canişinlərinin ən fəzilətlisidir. Ondan sonra Həsən və Hüseyn və bu günə qədər ardıcıl seçilən canişinlərdir. Onların hamısı Peyğəmbərin (s) xanədanındandır, kitab və sünnəni hamıdan yaxşı bilir, qəzavət və mühakimə yürütməkdə hamıdan ədalətlidir, hər bir dövr və zamanda rəhbərliyə hamıdan layiqdirlər. Onlar möhkəm kəndir, hidayətçi imamlar və bəşəriyyət üçün ilahi “höccət”lərdir, o zamana qədər ki, Allah-Taala yer üzü və onda olanların hamısına varis olar və O, irs aparanların ən yaxşısıdır.

Şübhəsiz, onlarla (Əhli-beytlə) müxalif olan hər kəs (həm) azğın, (həm də) azğınlığa yönəldər, haqq və hidayəti tərk edər. Yalnız onlar Quranı olduğu kimi bəyan edər və Peyğəmbərin (s) buyruqlarını yetirərlər. Onları tanımayan, özləri və ata-babalarına ürəkdə məhəbbət bəsləməyib ölən kəs, sanki cahillik dövründə ölmüşdür.” (“Tuhəful-uqul”, səh.415.)

Maide.az – Maarif bölümü

Google+ WhatsApp ok.ru