İmam Hüseynin (ə) müsibətini nəzmə çəkən və onu məclislərdə oxuyan şairlərə məsum imamların (ə) xüsusi diqqət və qayğısı olurdu. Kumeyt Əsədi, Dibil Xüzai, Seyid Himyəri kimi şairlər “Əhli-beyt şairləri” adı, məsum imamların (ə) təşviqi ilə camaat arasında üstün ictimai mövqeyə sahib idilər.
İmam Sadiqin (ə) səhabələrindən olan Harun Məkfuf deyir: “O Həzrətin (ə) yanına getdiyimdə, buyurdu: “Mənim üçün mərsiyə oxu!” Onun üçün mərsiyə oxudum. Həzrət buyurdu:
لا، كَما تَنْشِدُونَ وَ كَما تَرْثِيهِ عِنْدَ قَبْرِهِ
“Bu cür oxumağını istəmirəm. O həzrətin (Hüseynin (ə)) qəbri kənarında oxuduğunuz mərsiyələr kimi oxuyun!” Mən də oxumağa başladım:
أُمْرُرُ عَلى جَدَثِ الْحُسَيْنِ
فَقُلْ لَأَعْظُمِهِ الزَّكِيَّةِ
“İmam Hüseynin (ə) qəbri kənarından keç və onun pak sümüklərinə de... ”
Həzrətin ağlamasını gördükdə, sükut etdim, amma buyurdu: “Davam et, davam et!” Mən də davam etdim. Buyurdu ki, yenə də oxu! Mən də oxudum və bu beytə çatdım:
يا مَرْيَمُ قُومي وَانْدُبِي مَوْلاكِ
وَ عَلَى الْحُسَينِ فَاسْعَدي بِبُكاكِ
“Ey Məryəm! Qalx və öz rəhbərinə ah-nalə et və Hüseynə (ə) ağlamaqla nicat tələb et!”
Gördüm ki, İmam Sadiq (ə) yenidın ağladı və qadınlar şivən qopardı. Sakit olduqları zaman Həzrət buyurdu:
يا أَبا هارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ فَأَبْكى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّةُ
“Ey Əba Harun! Kim İmam Hüseynə (ə) ağlasa və on nəfəri ağlatsa, onun mükafatı Cənnətdir.” (“Biharul-ənvar”, c.44, səh.287; ”Aşura – Tarixin ən böyük qəhrəmanlıq salnaməsi”, Ayətullah Məkarim Şirazi, səh.53.)
Maide.az – Maarif bölümü