İmam Əli (ə) Xanım Fatimeyi-Zəhranı (s.ə.) dəfn edərkən...

İmam Əli (ə) Xanım Fatimeyi-Zəhranı (s.ə.) dəfn edərkən...

İmam Hüseyn (ə) buyurur:

لَمّا قُبِضَت فاطِمَةُ (س) دَفَنَها أميرُ المُؤمِنينَ سِرًّا وعَفا عَلى مَوضِعِ قَبرِها، ثُمَّ قامَ فَحَوَّلَ وَجهَهُ إلى قَبرِ رَسولِ اللّهِ (ص) فَقالَ: السَّلامُ عَلَيكَ يا رَسولَ اللّهِ عَنّي، وَالسَّلامُ عَلَيكَ عَنِ ابنَتِكَ وزائِرَتِكَ وَالبائِتَةِ فِي الثَّرى بِبُقعَتِكَ وَالمُختارِ اللّهِ لها سُرعَةَ اللَّحاقِ بِكَ، قَلَّ يا رَسولَ اللّهِ عَن صَفِيَّتِكَ صَبري، وعَفا عَن سَيِّدَةِ نِساءِ العالَمينَ تَجَلُّدي، إلاّ أنَّ لي فِي التَّأَسّي بِسُنَّتِكَ في فُرقَتِكَ مَوضِعَ تَعَزٍّ، فَلَقَد وَسَّدتُكَ في مَلحودَةِ قَبرِكَ، وفاضَت نَفسُكَ بَينَ نَحري وصَدري. بَلى، وفي كِتابِ اللّهِ (لي) أنعَمُ القَبولِ، إنّا للّهِ وإنّا إلَيهِ راجِعونَ، قَدِ استُرجِعَتِ الوَديعَةُ واُخِذَتِ الرَّهينَةُ، واُخلِسَتِ الزَّهراءُ، فَما أقبَحَ الخَضراءَ وَالغَبراءَ يا رَسولَ اللّهِ! أمّا حُزني فَسَرمَدٌ، وأمّا لَيلي فَمُسَهَّدٌ، وهُمٌّ لا يَبرَحُ مِن قَلبي أو يَختارَ اللّهُ لي دارَكَ الَّتي أنتَ فيها مُقيمٌ، كَمَدٌ مُقَيِّحٌ، وهَمٌّ مُهَيِّجٌ، سَرعانَ ما فُرِّقَ بَينَنا وإلَى اللّهِ أشكو، وسَتُنَبِّئُكَ ابنَتُكَ بِتَظافُرِ اُمَّتِكَ عَلى هَضمِها، فَأَحفِهَا السُّؤالَ وَاستَخبِرهَا الحالَ، فَكَم مِن غَليلٍ مُعتَلِجٍ بِصَدرِها لَم تَجِد إلى بَثَّهِ سَبيلاً، وسَتَقولُ ويَحكُمُ اللّهُ وهُوَ خَيرُ الحاكِمينَ.

سَلامَ مُوَدِّعٍ لا قالٍ ولا سَئِمٍ، فَإِن أنصَرِف فَلا عَن مَلالَةٍ، وإن أقُم فَلا عَن سوءِ ظَنٍّ بِما وَعَدَ اللّهُ الصّابِرينَ.

“Əmirəlmöminin Əli (ə) Fatiməni (ə.s.) gizli dəfn etdi, qəbrinin yerini hamarlayıb gizlətdi və sonra ayağa qalxıb, üzünü ey Allahın Rəsulunun (s) qəbrinə tutaraq dedi: “Məndən sənə salam olsun, ey Allahın Rəsulu və qızın tərəfindən də salam yetirirəm! Elə indi sənin görüşünə gəlir. Artıq məndən ayrıldı və sənin dəfn olunduğun yerdə torpağa yatdı və Allahın istəyi bu oldu ki, sənə tez qovuşsun. Ey Allahın Rəsulu! Layiqli qızının ayrılığına səbrim çatmır, aləm qadınlarının xanımının ayrılığına taqətim yoxdur! Yalnız sənin sünnənə itaətim bu ayrılığa təsəllidir. Hələ o zaman mən özüm səni qəbrinə qoydum, başın sinəmdə can verdin! Bəli, Allahın kitabında bunların (müsibətlərə dözüm) gözəl əvəzi vardır: “Hamımız Allah tərəfindənik və Ona doğru qayıdacağıq!” Axır, əmanət qaytarıldı, girov geri alındı və Zəhra əlimdən çıxdı. Ey Allahın Rəsulu, daha bu göy səma və qara torpağın nə qiyməti var! Qəm-qüssəm daimi, gecələri oyaq və Allah sənə verdiyi evə məni qovuşdurmayınca, qəm-qüssəm qəlbimdən çıxmayacaq! Qüssə məni yandırır və kədər rahatlığımı alıb! Bizim aramızda nə tez ayrılıq düşdü! Daha Allaha şikayətlənirəm! Qızın özü ümmətinin ona qarşı zülmdə əlbir olması haqda sənə xəbər verəcək, bütün hadisəni ondan soruşar və vəziyyəti öyrənərsən. Çünki qəm-qüssə ilə dolu ürəyini açmağa bir fürsət tapmırdı. İndi isə onu (sənə) deyər və Allah Özü hökm kəsər. O, hökm kəsənlərin ən yaxşısıdır!

Artıq, səninlə nə qəzəb, nə də yorğunluq üzündən vidalaşıram. Buradan məni ayıran yorğunluq olmadığı kimi, qalsam da Allahın səbirlilərə verdiyi vədə pis güman üzündən deyil!” (“Əl-kafi”, c.1, səh.458, hədis 3.)

Maide.az – Maarif bölümü

 

 

Google+ WhatsApp ok.ru