İmam Baqir (ə):

 

مَا مِنْ عَبْدٍ إِلَّا وَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةٌ بَيْضَاءُ فَإِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً خَرَجَ فِي النُّكْتَةِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ ذَهَبَ ذَلِكَ السَّوَادُ وَ إِنْ تَمَادَى فِي الذُّنُوبِ زَادَ ذَلِكَ السَّوَادُ حَتَّى يُغَطِّيَ الْبَيَاضَ فَإِذَا غَطَّى الْبَيَاضَ لَمْ يَرْجِعْ صَاحِبُهُ إِلَى خَيْرٍ أَبَداً وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- كَلَّا بَلْ رانَ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ‏

 

 

“Elə bir bəndə yoxdur ki, onun qəlbində ağ bir nöqtə olmasın. Günah etdikdə, onun qəlbində qara xal yaranar, əgər tövbə etsə, həmin xal məhv olub gedər, yox, əgər həmin şəxs günahlarına davam etsə, o xal artıb çoxalmağa başlayar və bu minvalla, onun qəlbindəki ağ nöqtəni qara örtük bürüyər ki, bundan sonra həmin şəxs heç vaxt xeyrə (doğru yola) qayıtmaz. Necə ki, Allah-Taala (“Mutəffifin/14) buyurur: “Əslində onların qəlblərini qazandıqları (günahlar) paslandırmışdır.”

 

“Üsuli-kafi” (tərc.), c.3, səh.373.