İki ağır əmanət

İki ağır əmanət

Məruf ibn Xərrəbuz, Əbu Tüfeyl Amir ibn Vasilədən, o da Hüzeyfə ibn Üseyd Qifaridən belə nəql edir:

لَمّا رَجَعَ رَسولُ اللّهِ (ص) مِن حَجَّةِ الوَداعِ ونَحنُ مَعَهُ أقبَلَ حَتَّى انتَهى إلَى الجُحفَةِ، فَأَمَرَ أصحابَهُ بِالنُّزولِ فَنَزَلَ القَومُ مَنازِلَهُم، ثُمَّ نودِيَ بِالصَّلاةِ فَصَلّى بِأَصحابِهِ رَكعَتَينِ، ثُمَّ أقبَلَ بِوَجهِهِ إلَيهِم فَقالَ لَهُم: إنَّهُ قَد نَبَّأَنِيَ اللَّطيفُ الخَبيرُ أنّي مَيِّتٌ وأنَّكُم مَيِّتونَ، وكَأَنّي قد دُعيتُ فَأَجَبتُ، وإنّي مَسؤولٌ عَمّا اُرسِلتُ بِهِ إلَيكُم وعَمّا خَلَّفتُ فيكُم مِن كِتابِ اللّهِ وحُجَّتِهِ، وإنَّكُم مَسؤولونَ، فَما أنتُم قائِلونَ لِرَبِّكُم؟ قالوا: نَقولُ: قَد بَلَّغتَ ونَصَحتَ وجاهَدتَ، فَجَزاكَ اللّهُ عَنّا أفضَلَ الجَزاءِ.

ثُمَّ قالَ لَهُم: ألَستُم تَشهَدونَ أن لا إلهَ إلاَّ اللّهُ، وأنّي رَسولُ اللّهِ إلَيكُم، وأنَّ الجَنَّةَ حَقٌّ، وأنَّ النَّارَ حَقٌّ، وأنَّ البَعثَ بَعدَ المَوتِ حَقٌّ؟ فَقالوا: نَشهَدُ بِذلِكَ، قالَ: اللّهُمَّ اشهَد عَلى مايَقولونَ، ألا وإنّي اُشهِدُكُم أنّي أشهَد أنَّ اللّهَ مَولايَ، وأنَا مَولى كُلِّ مُسلِمٍ، وأنَا أولى بِالمُؤمِنينَ مِن أنفُسِهِم، فَهَل تُقِرّونَ لي بِذلِكَ، وتَشهَدونَ لي بِهِ؟ فَقالوا: نَعَم، نَشهَدُ لَكَ بِذلِكَ. فَقالَ: ألا مَن كُنتُ مَولاهُ فَإِنَّ عَلِيًّا مَولاهُ، وهُوَ هذا.

ثُمَّ أخَذَ بِيَدِ عَلِيٍّ (ع) فَرَفَعَها مَعَ يَدِهِ حَتّى بَدَت آباطُهُما، ثُمَّ قالَ: اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ، وعادِ مَن عاداهُ، وَانصُر مَن نَصَرَهُ، وَاخذُل مَن خَذَلَهُ، ألا وإنّي فَرَطُكُم وأنتُم وارِدونَ عَلَيَّ الحَوضَ، حَوضي غَدًا، وهُوَ حَوضٌ عَرضُهُ ما بَينَ بُصرى وصَنعاءَ، فيهِ أقداحٌ مِن فِضَّةٍ عَدَدَ نُجومِ السَّماءِ، ألا وإنّي سائِلُكُم غَدًا ماذا صَنَعتُم فيما أشهَدتُ اللّهَ بِهِ عَلَيكُم في يَومِكُم هذا إذا وَرَدتُم عَلَيَّ حَوضي، وماذا صَنَعتُم بِالثَّقَلَينِ مِن بَعدي، فَانظُروا كَيفَ تَكونونَ خَلَفتُموني فيهِما حينَ تَلقَوُنّي؟ قالوا: وما هذانِ الثَّقَلانِ يا رَسولَ اللّهِ؟ قالَ: أمَّا الثَّقَلُ الأَكبَرُ فَكِتابُ اللّهِ عَزَّوجَلَّ، سَبَبٌ مَمدودٌ مِنَ اللّهِ ومِنّي في أيديكُم، طَرَفُهُ بِيَدِ اللّه، والطَّرَفُ الآخَرُ بِأَيديكُم، فيهِ عِلمُ ما مَضى وما بَقِيَ إلى أن تَقومَ السّاعَةُ، وأمَّا الثَّقَلُ الأَصغَرُ فَهُوَ حَليفُ القُرآنِ، وهُوَ عَلِيُّ ابنُ أبي طالِبٍ وعِترَتُهُ (ع)، وإنَّهُما لَن يَفتَرِقا حَتّى يَرِدا عَلَيَّ الحَوضَ.

قالَ مَعروفُ بنُ خَرَّبوذَ: فَعَرَضتُ هذَا الكَلامَ عَلى أبي جَعفَر، فَقالَ: صَدَقَ أبو الطُّفيلِ، هذَا الكَلامُ وَجَدناه في كتابِ عَلِيٍّ (ع) وعَرَفناهُ.

“Peyğəmbəri-Əkrəmlə (s) birlikdə “Vida həcci”ndən qayıdarkən yolu Cöhfəyə qədər davam etdi. Həzrət öz səhabələrinə göstəriş verdi ki, burada dayansınlar. Onlar da elə orada xeymələrini qurdular. Namaz vaxtı Peyğəmbər (s) səhabələri ilə birlikdə iki rükət namaz qıldı və sonra üzünü onlara tutub buyurdu: “Elmli və (hər şeydən) agah Allah xəbər verib ki, mən öləcəyəm, siz də öləcəksiniz. Elə bil, məni çağırırlar və mən də (bu çağırışa) cavab verməliyəm. Mən sizə tərəf göndərildiyimə, eləcə də, yadigar qoyduğum Allahın kitabı və “dəlili”nə görə sorğu-suala tutulacağam. Necə ki, siz də sorğu-suala tutulacaqsınız. Belə isə sizin Allaha sözünüz nə olacaq?” Dedilər: “Sən (risalətini) layiqincə yerinə yetirdin, öyüd-nəsihət etdin və zəhmətini əsirgəmədin. Odur ki, Allah-Taala bizə görə sənə ən yaxşı mükafat versin!”

Peyğəmbəri-Əkrəm (s) onlara buyurdu: “Onda şəhadət verirsinizmi ki, Allahdan başqa heç bir məbud yoxdur, mən Onun tərəfindən sizə göndərilmişəm və Behişt, Cəhənnəm və ölümdən sonrakı həyat haqdır?” Dedilər: “Bəli, hamısına şəhadət veririk.” Peyğəmbər (s) dedi: “İlahi, deyilənlərə şahid ol! Agah olun, mən sizi şahid tuturam ki, Allah-Taala mənim mövlam, mən də hər bir müsəlmanın mövlası və möminlərin canlarına onların özündən yaxın kəsəm. Mənim bu məqama malik olduğuma inanır və buna şəhadət verirsinizmi?” Dedilər: “Bəli, şəhadət veririk!” Peyğəmbər (s) buyurdu: “Agah olun, mən hər kəsin mövlası və rəhbəriyəmsə, bu Əli də onun mövlası və rəhbəridir!”

Peyğəmbər (s) Əlinin (ə) əlindən tutub o qədər yuxarı qaldırdı ki, hər iki qoltuğunun altı göründü. Sonra dedi: “İlahi! Hər kim onu sevirsə, Sən də onu sev, hər kim onu düşmən bilirsə, Sən də onu düşmən bil; ona kömək edənə Sən də kömək et, onu xar və zəlil edəni Sən də xar və zəlil et. Agah olun, mən sizdən əvvəl ayrılır və siz mənə “Kövsər” hovuzunun kənarında qovuşacaqsınız! O, elə bir hovuzdur ki, əhatəsi Busra ilə Sənanın arasındakı fasilə, qızıl qədəhləri isə səma ulduzlarının sayı qədərdir! Mən sabah “Kövsər” hovuzunun yanında Allaha sizə şahid tutduqlarımla nə etdiyiniz və məndən sonra qoyduğum iki ağır və qiymətli yadigarla necə rəftarınızdan sorğu-sual edəcəyəm! Belə isə baxın, görün, mən olmadığım zamandan mənimlə görüşənə qədər onların haqqını necə ödəyəcəksiniz?” Dedilər: “Ey Allahın Rəsulu! Bu iki ağır və qiymətli əmanət nədir?” Həzrət buyurdu: “Böyük əmanət sizin əlinizdəki Allahın kitabı, Allahla mənim tərəfimdən yerə enən ipdir. Onun bir tərəfi Allahın əlində, o biri tərəfi isə sizin əlinizdədir. Onda keçmişdən Qiyamətə qədər olanlar haqda məlumat verilib. Kiçik əmanət isə Quranın şəriki – Əli ibn Əbutalib və onun ailəsidir. Bu iki əmanət “Kövsər” hovuzunda mənə qovuşana qədər heç vaxt bir-birindən ayrılmayacaq!”

Məruf ibn Xərrəbuz deyir: “Mən bunu Əbu Cəfərə danışdıqda, o, belə dedi: “Əbu Tüfeyl düz deyir. Biz də bu hadisəni Əlinin (ə) öz əsərində (“Müshəf”) görmüş və öyrənmişik!” (“Əl-xisal”, səh.65, hədis 98.)

Tərcümə etdi: Rza Şükürlü (Maide.az)

 

Google+ WhatsApp ok.ru